Dag 9 Riviertochie

Vandaag was de dag, dat we de tour gingen doen waar we al een tijdje naar uitkeken en waarvoor we eigenlijk naar Sandakan zijn gevlogen. 

Ook bij dit hostel zat ontbijt inbegrepen, en net zoals het vorige hostel was dit heeeerlijke toast met beleg. We waren eigenlijk gewend om zelf het ontbijt te pakken en dan vervolgens weer af te wassen. De jongen van het hostel was zo enthousiast en vriendelijk dat hij ons vertelde dat we konden relaxen en dat hij het voor ons klaar ging maken en opruimen. We voelden ons hierdoor een beetje opgelaten, maar hij stond er op. Clue of this story, comes later..

We zouden opgehaald worden om 12:30, op het laatste moment (11:00) werden we opgezocht door een werknemer van het hostel dat de tijd was veranderd naar 11:30, dus zo sloom als we zijn, even doorrennen om op tijd te zijn. Onderweg zouden we alleen nog 1 persoon ophalen die met ons mee op deze tour zou gaan (dus eigenlijk een beetje een privê tour) Onze chauffeur genaamd Gary, is een Maleisische man origineel uit de streek waar we nu zijn (Sabah, Borneo). Hij sprak heel goed Engels en was onwijs vriendelijk, dat hadden we eigenlijk tot nu toe, behalve in het hostel, nog niet meegemaakt in Sandakan. 

Gary zei dat we Hans nog op moesten halen bij een hotel in de buurt, eenmaal aangekomen hier bleek dat deze Hans nog niet wist dat de tijd was veranderd, en we uiteindelijk alsnog tot 12:30 moesten wachten op deze Hans. Toen Hans uiteindelijk kwam, bleek deze Hans, Andreas te heten.en een Duitser te zijn. Andreas a.k.a Hans bleek een middertige leraar te zijn in Duitsland, en ging even yolo 3 maanden rondreizen in zijn eentje door Maleisië.

Daar gingen we dan op onze 2,5 uur durende autorit naar Sakau met z'n vieren. In de auto ondertussen een beetje geluld over onze eigen landen en over de gebruiken in Maleisië. (Erg interessant). Onderrweg maakte we een tussenstop bij een erg lokaal restaurantje, waar ze eigenlijk nooit toeristen zien. Ook hier was onze eerste kennismaking in Maleisië met een gat in de grond wc, want tot onze verbazing was het tot nu toe altijd een normale wc geweest.

Eenmaal aangekomen bij de Kinabatangan River, gingen we hoor, in het bootje de rivier op. We hebben ongeveer 2,5 uur in totaal gevaren op deze rivier om wilde dieren te spotten die in het aangrenzende regenwoud zitten. Tijdens onze tour hebben we een krokodil, neusaapjes, makak aapjes, orang oetangs met baby, een leguaan en heel veel verschillende mooie vogeltjes gezien, vooral de toekan was erg gaaf om in het wild te zien. Helaas hebben we de borneo dwerg olifant niet gezien, maar deze olifant leeft alleen nog in dit gebied en is de kleinste olifant op aarde, dus dat was wel jammer dat we deze niet hebben kunnen zien. Tijdens de tocht heeft Gary ons constant veel interessante informatie verteld over de dieren, het regenwoud en de rivier. 

(Sorry, de diertjes zijn niet echt duidelijk te zien op de foto's hihi) 

Helaas kwam er een einde aan deze tour, en begonnen we aan de lange autorit terug naar Sandakan. Deze tocht bleek nog langer te zijn, dan we dachten, want het was spits. De wegen waar we over reden zijn eenbaanswegen, dus als je achter een truck zit ben je fucked, want die gaan niet harder dan 50 kilometer per uur. (En dan heb je nog geluk) Na eindelijk een beetje in de buurt te zijn van Sandakan, kwam Gary met het idee om avondeten te gaan eten. Hij bracht ons naar een lokaal tentje, een soort ¨bar¨, waar ze chinees eten verkochtte. Gary bleek iedereen daar te kennen en ging zijn eigen weg. Met Andreas/Hans en wij gingen we eten bestellen en dit bleek het lekkerste eten tot nu toe te zijn hier in Maleisië. Bij deze tour zat alleen een lunch inbegrepen, maar toen wij de rekening vroegen, bleek deze al betaald te zijn door Gary, superlief!

Gary had besloten om bier te gaan drinken met ze matties bij deze bar, en dus had hij een collega gebeld die ons naar het hostel terug zou kunnen brengen. Tot onze verbazing was het de gozer die dezelfde ochtend nog het ontbijt voor ons had staan klaarmaken. Met het uiterlijk van een 15 jarige en zijn onzekere rijstijl, denken we nogsteeds dat hij eigenlijk geen rijbewijs heeft, maar omdat dit blog geschreven is betekend dat dus dat we de autorit hebben overleefd. (Fijn)

Al met al, was het de moeite waard om hiervoor toch naar Sandakan te gaan, en hebben we veel gezien en geleerd vandaag.

Nu nog even ons blog afschrijven en lekker gaan slapen, want de wekker staat weer om 5:00 morgenochtend om onze vlucht terug naar Kota Kinabalu te pakken..