Dag 8 Aapjes kijken

Aangezien het boeken van de vlucht naar Sandakan al een YOLO acite opzich was, besloten we ook lekker yolo laat naar het vliegveld te gaan. Vlucht vertrok om 6:30 en we gingen bij het hotel weg om 5:15, een uur voor de vlucht sloot de check-in, dus het zweet stond toch wel op ons voorhoofd. Om precies 5:29 hadden we ingecheckt en konden we weer rustig ademhalen. Nog even pannenkoeken en muffins halen bij het MCcafé, besloten we rustig aan naar de gate te lopen.

Het verbaast ons elke keer dat als we door de douane gaan, al het drinken/scheermesjes/deo's en alle anderen verboden dingen in onze handbagage gewoon mee mogen nemen. Uiteindelijk bleken we aan de late kant bij de gate te zijn, en aangezien we met pannenkoek en al niet het vliegtuig in mogen, hadden we nog nooit zo snel iets gegeten, en eindstand moesten de rest van de passagiers even wachten tot Jennifer haar pannenkoek ophad.. (food first).

Deze vlucht was de kortste vlucht die we ooit hebben gehad, namelijk maar een half uurtje. We hadden ook onze backpacks niet meegenomen omdat we toch maar 2 dagen naar Sandakan zouden gaan en dus alles in het rugtasje gepropt voor deze dagen. Het voelde eerlijk gezegd als een treinreisje naar Utrecht.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld van Sandakan (7:00) besloten we gelijk door naar het Orang Oetang Center te gaan, die eindstand pas om 9 uur openging. Toen we naar binnengingen mochten we niks meenemen behalve een telefoon. Dit park is een Rehabilition center voor Orang Oetangs. Orang oetangs leven in het wild 7 tot 10 jaar bij hun moeder. Wanneer deze eerder overlijdt bijvoorbeeld, kunnen deze aapjes niet voor zichzelf zorgen en worden ze dus opgenomen in dit center om ze vervolgens later weer uit te zetten in het wild. Het park is een beetje te vergelijken met de Apenheul alleen zijn deze apen zo ongeveer 20x zo groot en liepen deze fascinerende beesten gewoon langs, boven en naast ons. Dit was heel gaaf om mee te maken, en met de voedertijd zelfs een paar baby Orang Oetangs gezien.

Eenmaal uit het park, hadden we het geweldige idee om naar Sandakan te lopen(!!!) zonder kaart en zonder enig idee hoe ver het is zijn we begonnen aan deze reis voor korte duur, want aan het einde van een oneindige weg, werd ons verteld dat het nog 23 kilometer verderop lag, dus zijn we bij een local in een auto gestapt want hij wilde ons graag af zetten in het centrum van Sandakan.

Eenmaal in Sandakan, hadden we nog niks geregeld qua tours en slaapplek. Dus gingen we op zoek naar een reisbureau, want we wilde graag de riviertour doen over de Kinabatangan River, om wild life te spotten. Na dit gevonden te hebben, bleek er ook een goed hostel aan vast te zitten, 2 vliegen in een klap dus. Na alles geregeld te hebben, zijn we nog even het kleine stadje wezen verkennen en hebben we gegeten aan de boulevard bij een lokaal restaurantje, waar we nu nogsteeds zitten om ons blog te schrijven..