Dag 6 Kota Kinabalu

De vorige avond zijn we vroeg gaan slapen, maar deze nachtrust duurde helaas niet lang, want om half 4 werden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan. De volgende binnenlandse vlucht die we zouden nemen is de vlucht naar Kota Kinabalu. Dit is een kust stadje aan de andere kant van Maleisisch Borneo. Zoals we in Nederland gewend zijn, zijn we altijd 2 uur van tevoren minimaal op het vliegveld. Aangezien dit zo in ons systeem zit, kwamen we erachter dat als je een half uurtje voor je vlucht komt, alles ook helemaal top verloopt, maar goed, genoeg time to spare, dus besloten we maar in een massagestoel te gaan zitten. 9 minuten in heaven a.k.a 9 minuten de slappe lach, want het leek net alsof je gestompt werd door kinderhandjes of alsof er een chinees onder je stoel zat. We hebben hier een geniaal filmpje van, maar deze is helaas niet geschikt voor vertoon.

Aangezien het nog zo vroeg was, en we nog niks gegeten hadden was het tijd om te ontbijten -__- Maria was op de wijze tour en nam een gewone sandwich, Jennifer daarentegen iets minder wijs. Ze had het goede idee om half rauwe eieren te eten (hoe dit afloopt.. zal ik later vertellen) .

Na de vlucht besloten we een keer niet de taxi te pakken direct naar het hotel, maar gewoon een bus te pakken en het zelf uit te zoeken zonder kaart. Natuurlijk ging dit helemaal mis en werden we door de lokale bevolking alle kanten uitgestuurd. Toen we toch een local hadden gevonden die het wel echt bleek te weten, bleek dat we deze straat en ons hotel al 100x voorbij hadden gelopen..

De eerste indruk van de stad was dat de lokale bevolking niet vaak witte mensen ziet, de hele dag door worden we begroet en aangesproken. Deze kustplaats is meer een vakantieoord voor Koreanen en andere Noord-Aziatische landen. Aangezien we zo vroeg aankwamen was het helaas nog niet mogelijk om in te checken in het hotel, dus gingen we de stad verkennen. Uiteindelijk eindigde we op een lokale markt, met erg veel verse vis, waar we van alle kanten werden belaagd door de lokale bevolking alsof we aliens waren. Het werd ons een beetje te heet onder de voeten dus besloten we via de toeristische weg zo snel mogelijk de markt te verlaten. Deze weg bevatten veel visafval van waarschijnlijk weken geleden die in de brandende zon lagen weg te rotten. Zo vind ik dingen niet snel vies, maar deze geur was zo penetrant dat we bijna allebei de vissen stonden te voeren aan de boulevard, als je begrijpt wat ik bedoel. Toen we eindelijk in het hotel konden inchecken, besloten we even onze rust te pakken om vervolgens verder de stad te gaan verkennen. Terugkomend op het rauwe ei verhaal, een goede tip van Jennifer: doe het niet. Dit heeft denk ik geen verdere uitleg meer nodig haha.

Toen het weer wat beter ging besloten we om een tour te zoeken voor meerdere dagen (aangezien we hier toch 5 dagen moesten blijven) Het was een zondag en dus was eigenlijk bijna alles dicht, en bij wat open was, kwamen we tot de conclusie dat alle tours die we supergraag wilde doen, allemaal vanuit Sandakan waren (de afgerade gebieden). Na wat rondvragen wat er nou precies daar aan de hand is, bleek er eigenlijk niks aan de hand te zijn in deze steden, zolang je de eilanden maar vermijdt.

Die avond zijn we nog over een jungle trapje naar een uitkijktoren gegaan om de zonsondergang te zien, mooie afsluiter van de eerste dag in Kota Kinabalu.